چه می تواند باشد گستره ی معنایی یک واژه؟ یا چیست فشردگی درون ر ونده ی یک واژه؟....این دو اصطلاح یاجوج و ماجوج تر جمه واره هایی من در آوردی هستند برای دو ترم ( extention) و(intention) آ نها را اگر نمی پسندید می توانیم از کلمات پهنایش و ژرفایش استفاده کنیم آنجایی که زبان را فقط در سطح مصالح اتمی دارای معنای آن یعنی واژه یا لغت(لغز)برمی رسیم ،ناچاریم معنا یا کار کرد معنایی آنرا در لایه های مختلف زبان (نه کاربرد آن در متن ها و زمینه های مختلف)در نظر بگیریم......این لایه ها را در دو شکل کلی می توان در نظر گفت 1_ وجهی از زبان که اجازه ی ایجاد کلمات مترادف ،هم معنی ،مشابه ، هم بود و ...را می دهد ،که به آن قوه ی الاستیک یا کشسانی زبان می گوییم ...که عمومن  توانایی کشف کردن و تعریف کردن را به انسانها میدهد 2_ وجهی که اجازه ی ایجاد ترکیب و تشکیل پیکره و رشته ی واژه گان را به ما می دهد...که می توان آنرا قوه ی پلاستیک (تجسمی) زبان نامید ..که عمومن توانایی آفریدن و دقت بخشی سخن از آن بر می خیزد

خوب اینها که گفته شد در چه معنایی می تواند به بحث ما مربوط باشد؟در این معنا که:هر دو کنش اصلی انسانی در حوضه ی معنا شناسی و معنا بخشی ، افعالی هستند که درون زبان قرار دارند و اعمالی زبا نی اند نه بر آمده ی مستقیم از تجربه ی عریان ،آنها فقط وفقط در زبان می توانند عمل کنند مثل ماهی در آب!.....اینگو نه است که می توان گفت انسانها خود و جهان خود را در زبان می یابند و اینگو نه نیست که ما اول جهان را و خود را بشناسیم و سپس بر اساس آن یک کپی به اسم زبان از روی آنها بسازیم (کرانه های زبان من کرانه های جهان منند!)