دو ؛ می توانید از دوالیسم زرتشتی تا دوالیسم یونانی یا حتی حضور و غیاب دریدا شروع کنید ، از اهورا و اهریمن تا حرکت و سکون و جوهر عرض یا معنا و مصداق و ماتن و متن ، گفتار و نوشتار یا حتی زن و مرد ! 
   
   سو ؛ همیشه مهم بوده مثل 000001 تومان و 100000 تومان ! یا مثل هر کمیت برداری مثل انسان * 
  
   پاد ؛ با هگل شروع کنیم ، اینکه وقتی دو قوم از دو سو به هم حمله ور می شوند فرهنگی برتر پیدا می شود ، از تز و آنتی تز چه جای حرف که روح مطلق به صورت مبسوط در وقت مقتضی برای مان توضیح خواهد داد .

   گذاری ( گذاشتن ) ؛ یحیی همیشه از قول کانت میگه : سوژه همان چیزی را که می گذارد بر می دارد .

   دوسوپادگذاری مسئله ی (پروبلماتیک ) انسان است ؛ شاهد آن اینکه از یونان با منطق دو ارزشی اش تا چین با منطق نمی دانم چند ارزشی اش همگی به شکلی مثبت یا منفی در گیر آن بوده اند . از تورات و انجیل و قرآن با بهشت و دوزخ مان تا نگره های اجتماعی سوسیالیستی و کاپیتالیستی ، از مرید و مراد تا رفیق و رقیب ، تا مثبت و منفی بارهای کولنی !
   همه چیزی در مقابل هم می گذارند ، این گذاشتن برداشتنی دارد ؛‏ برداشتن مهم است چون جهان همان چیز برداشته شده است . آنچنانکه دائوئیست ها جهان خود را چنین می دانند و هگل به شکل فقیرانه ای آن را تکرار می کند . در تعبیری کانتی در این جهان من نیز چیزی می گذارم و باز بر می دارم اما این چیز آیا همان چیز است؟ از یحیی بپرسیم !
  
   بگذریم ؛ آخر غم با زر به !

    سعی من این بود که دورنمایی از یک فعالیت دو سو پاد گذارانه ارائه کنم .

    اینجا تمرین می کنیم نوشتن را جنگیدن را باقی ماندن را و یاد گرفتن را
                                                                                      باشد که در میانه یکی کارگر شود