|
سلام!
اجرکم مقبول!
ما بالا خره حالیمون نشد ترکیب نا مبسوط "مرگ آگاهی" کی قصد رها کردن نا اندیشه ی پارسی را دارد؟...این پسوند "آگاهی" برای خودش داستان جالبی دارد....اصلن "وند" ها
در زبان و اندیشه ی پارسی یتیم مانده اند.....پس از یک دوره ی طولانی فترت ( از قرن 4)
که "وند"های زبان پارسی را به خاطره ای مطبوع تبدیل نمود ،اکنون رجعتی دوباره به استفاده ی
مجدد از آنها در ذهن و زبان دوستان مشاهده شدنی است لیکن مناط استفاده ی از آنها چندان منقح نیست."وند"ها نقشمایه های بسیار بزرگی در دقت بخشی و وضوح به اندیشه ها دارند.
اصلن وضوح و سر راستی، فی الجمله نقطه عطف اندیشه ی نو است ( ویلیام اکام و دکارت را به خاطر بیاورید)...اندیشه ی نو دقیق است اما نه لزومن از نوع تحلیلی.اینکه دقت غیر تحلیلی
چگونه افاده می شود ،خود سر فصلی بزرگ است اما با نگاهی به این عرصه دیدنی است چگونگی حضور "وند"ها در متن....حالا قصه قصه ی ماست و حضور "وند"هایی که نه تنها "دقت"
غیر تحلیلی در متن را موجب نمی شوند بلکه بر ابهام "زمان ــــ مکان "متن می افزایند.از جمله
"وند" هایی که امروزه روز در این ولایت ابهام زا است و کارکردی اتفاقن ایدئولوژیک هم دارد پسوند مطنطن " آگاهی" است.....وقتی هم از آقایان پرس و جو میکنی ، توضیح آنها آدم را یاد
گوشه ی" یتیمک" در دستگاه ابوعطا می اندازد نه دانشورزی(تا کید می کنیم"ورزی")
راستی این فضای استعاریک کی مجال ورزیدن اندیشه می دهد به ما؟
| 
:جستجو