براي مريم و زوانش گرامي دوستان خوبم:

سلام!

نوشته كمي عصبي است اما از روي نا اميدي .......نه!من كم كم ياد مي گيرم

با خودم روراست باشم ......براي فرهنگ و ريشه هايم ،كه شديدن آنها را دوست دارم و برايش نگرانم ،مويه مي كنم اما مي دانم فقط مرثيه سرايي كافي نيست ....اما بدون رو در بايستي بايد خراب كرد و فرو ريخت كه عمارت و اباداني در خرابيست!.....خراب كنيم، ريشه ها را ببينيم ،آفتها را بشنماسيم و باز بنا كنيم........اين كار كمي خشن است...مي دانم!