يك حرفي هميشه مي‏زند، مي‏گويد مگر ما خودمان از كجا آمده‏ايم؟ كجا تنفس كرده‏ايم؟ من گفتم اين‏ها كه مي‏نويسد طنز نيست؛ يعني شبيه طنز هم نيست،‏ طعنه هم نيست، بيشتر انگار مال كره‏ي ديگري‏ست، از آن‏جا آمده، افتاده اين‏جا بي‏چاره، و اين‏طور مي‏گويد كه هر نوشته را كه مي‏بيني، از افق ديگري‏ست كه فرودستش را نگاه مي‏كند، آدم را ياد خميني‏ي كبير مي‏اندازد، وقت دست تكان دادن براي ملت ! من گفتم تخريب، او مي‏گويد فرافكني؛ گاهي هردوتاش مي‏شود يكي، فكر مي‏كنم. اگر اين خنده‏ها را از نگاه اين آدم، از صورت اين آدم برداري، مي‏گويد خنده؟ گفتم خنده هم نيست،‏ تحقير شايد !

حالا خودماني: شما چه‏كار كرديد كه اين‏طور نباشد، جز اين‏كه هي به موسي بانگ بزنيد كه صبر كن... صبر كن... و بعد ماجراي خنده‏داري بشنود موسي، كه مرگ اين كودك بهتر بود

؟؟

براي تيشتر:

هستم!!!!!بيشتر از قبل!

براي مريم و زوانش گرامي دوستان خوبم:

سلام!

نوشته كمي عصبي است اما از روي نا اميدي .......نه!من كم كم ياد مي گيرم

با خودم روراست باشم ......براي فرهنگ و ريشه هايم ،كه شديدن آنها را دوست دارم و برايش نگرانم ،مويه مي كنم اما مي دانم فقط مرثيه سرايي كافي نيست ....اما بدون رو در بايستي بايد خراب كرد و فرو ريخت كه عمارت و اباداني در خرابيست!.....خراب كنيم، ريشه ها را ببينيم ،آفتها را بشنماسيم و باز بنا كنيم........اين كار كمي خشن است...مي دانم!

اصلا با اين همه انتقاد و بد بيني موافق نيستم اونم با اين شدت !

به هر حال همه ما داريم در اين وضع مي گذرونيم. هيچ كدوم تافته جدا بافته نيستيم

سلام..هنوز مشهدي؟ كارها خوب پيش رفت؟

نوشته نا اميد كننده اي بود اما متاسفانه حقيقت داره