سلام!
به نظرم هر سوالي لزومن سوال خوبي نيست......زبان مثل يك داستان مي مونه كه ما توش پرت شديم ،بدون اينكه در شروعش نقشي داشته باشيم...ولي در پيشبردش البته ميتونيم نقشي داشته باشيم(مثبت يا منفي) با اين حساب اينكه مي پرسيم زبان ساخته ي بشره يا نه خيلي راهگشا نيست (با پوزش البته).....زبان به ما داده شده..يا بهتره بگيم زبان يا سخن ،دادگي ماست يا هر تعبيري كه شما مي پسندين!..كاري هم نداريم كه كي داده!(خدا،شيطان،جامعه،اتسان اوليه،بابا،ننه......)به هر حال سرنوشته ديگه! ....البته حواسمون باشه اين نگاه نبايد منجر به جبرييت بشه! اينكه چجوري ...بماند
اگه از منظري فقط درون ديني بخاهيد نگاه كنيد(كه من نمي پسندم!)ميتونيم بگيم زبان چيز حادثي نيست بلكه قديمه....:وعلم آدم اسماءكلها...
اذ ابتلا ابراهيم بكلمات ربه ......يا در انجيل يوحنا:در آغاز كلمه بود وكلمه نزد خدا بود.......و.....و ....و....كهيافتن آنها سخت نيست....براي تفسيري جالب تر از آنها اگر دوست داريد به رساله ي كراتيلوس از افلاطون مراجعه كنيد ....با تشكر.
