براي م.ايوب عزيز صاحب صبر جميل:

....هر نقدي بيش و پيش از همه،سخن از خو يشتن است چون تا نگوييم من ،سخن از ديگري حرفي دروغ اگر نباشد حتمن گزافه است ....الغرض اين سياهه به مصداق آيه ي شريفه ي ...حاسبو قبل عن تحاسبو ...قبل از اينكه اسمي به خود بگيرد يا برچسبي مثل نقد و غيره حد يث نفسي بيش نيست ....سويه ي تخاطب در اينهايي، كه ميخواني قبل از هر چيز با خودم است...شايد اينها تصو يه حسابي بيش نباشند با خودم ...مانند افكار آدمي در حال احتضار ...كه مر گ را همسايه ي خود مي بيند و نزديكـــ و از طرفي اين مـــن كه از آن حرف مي زنم قسمتي از مــــا ي جمعي نيز هست...اي كاش مــــا هم روزي به اين صرافت بيفتد كه:

....فتمنو الموت ان كنتم صادقين...