براي م.ايوب عزيز صاحب صبر جميل:
....هر نقدي بيش و پيش از همه،سخن از خو يشتن است چون تا نگوييم من ،سخن از ديگري حرفي دروغ اگر نباشد حتمن گزافه است ....الغرض اين سياهه به مصداق آيه ي شريفه ي ...حاسبو قبل عن تحاسبو ...قبل از اينكه اسمي به خود بگيرد يا برچسبي مثل نقد و غيره حد يث نفسي بيش نيست ....سويه ي تخاطب در اينهايي، كه ميخواني قبل از هر چيز با خودم است...شايد اينها تصو يه حسابي بيش نباشند با خودم ...مانند افكار آدمي در حال احتضار ...كه مر گ را همسايه ي خود مي بيند و نزديكـــ و از طرفي اين مـــن كه از آن حرف مي زنم قسمتي از مــــا ي جمعي نيز هست...اي كاش مــــا هم روزي به اين صرافت بيفتد كه:
....فتمنو الموت ان كنتم صادقين...
......اگر بر عـــرش است ، اگر بر كرســـــيســــت ، اگر بر جايــســت و اگر
بي جايـــســــــت ،هــــــــــــــــــــر جــــــا كـــــــه هســـت عمــــرش دراز
بــــــاد و سلـطـنتـــش پــــــاينــــده! تــــو در و يــشي خـــود پـيـشه كــن !
.............._ شمس _
هي تو كجايي؟.....چرا بد؟ يره؟
....من بد نينديشم......شمس!
براي محسن خان!
دس بردار ...كه چي بشه مثلن؟
